Propiedade intelectual e dereitos de autor

A nosa opinión: O problema non reside nin nos autores nin na propia SGAE; o que está a pasar na España actual é un problema que ten que ver coas discográficas e demais empresas beneficiarias do obtido pola venda de calqueira copia "legal" dunha propiedade intelectual. O que hai que facer logo por parte destas empresas e adaptarse á actualidade e como dice o meu avó "ir cos tempos". Se hoxe en día se descargan as canción por internet, o que haberá que facer será idear un sistema mediante o cal, o usuario poida descargar esas cancións, e ao mesmo tempo beneficiar a artistas e empresas. Nós xa dimos a idea. Agora que ideen os demais.

Por outro lado gustaríanos facer unha analoxía: se pretenden pechar as webs que conteñan links para descargarse música ou outros contidos, haberá tamén que pechar tódalas copisterias do país, xa que logo, alí o que facemos son copias ilegais de libros cos mesmos dereitos que os cantantes que protestan, como ese que vende tanto que se chama Ramón.

Tamén queremos deixar aquí otra faceta que nos gusta de David Bravo: trátase dun monólog sobre os eufemismos que está contido no disco do rapeiro sevillano Tote King, Un tipo culaquiera Disfrutádeo:

Tamén queremos dar a noraboa aos nosos compañeiros por unha exposición entretida e contundente sobre un tema moi complicado de tratar. Noraboa.

Un saúdo a todos!

Retoque fotográfico

¡¡Menuda exposixión que nos ofreceron os pataqueiros!! Non contentos con poñer un montón de videos que lles gustaron a todo o mundo, poñen aínda máis videos cun montón de tipas que estan de toma pan e molla e aínda ademais de todo iso nos deixan caer como que non quere a cousa un remixe dos temas dos Black eyes peas que estaba genial. Sen dúbida estes chavale teñen ben claro como gañar ao repetable nunha exposición. Noraboísima dende aquí.

A nosa opinión do tema do retoque fotográfico non está de todo definida. Por un lado cremos que no caso de que haxa un proceso de retoque debe ser advertido (coma é o caso de Francia); mais tamén consideramos que o único tipo de fotografía na que nunca deberá haber retoque será na fotografía considerada como informativa, é dicir no fotoxornalismo. O único retoque que consideramos apropiado para este tipo de fotografía é un retoque que sirva como esclarecedor e que axude a unha mellor visión ou interpretación do contido da foto. Por outro lado consideramos que non hai nada de malo en retocar un pouquiño a algunha famosa para disimular os seus defectos. Polo tanto, o retoque é ben visto por nós en prencipio e mentres non se utilice como manipulador da información fotográfica de actualidade.

Gustaríanos poñer aquí unhas palabras de Fontcuberta: "Durante decadas pictorialistas y puristas se ensarzaron en violentos debates sobre la legitimidad del retoque, pero el comercio, que no entiende más que de la satisfacción del cliente traduciada en beneficio económico, no veía reparo alguno en valerse de un recurso híbrido que procedía del dibujo o de la pintura. Lo paradójico -y también los más interesante- era la absoluta necesidad de su camuflaje, resumido en la máxima que "un buen retoque es aquel que no se nota", porque un retoque mal ejecutado no mitigaba los defectos de un rostro sino que atraía la atención hacia ellos y por tanto los acrecentaba".

Un saúdo e noraboa aos nosos compañeiros unha vez máis.

Os títulos de crédito

O outro mércores, os nosos compañeiros Olalla, David e Esteban faláronnos dos títulos de crédito, eses descoñecidos que aparecen ao principio das pelis e nos que nin nos fixamos.

A exposición pareceunos do máis entretida porque tivo de todo: un video propio (pena que o son non nos acompañase ese día; mais xa o vimos coa música e temos que dicir que nos impresionou), unha gran cantidade de exemplos e incluso algún erro que estevo, digo estivo, moi gracioso.

Pola nosa parte dicir que os títulos de crédito soen pasar desapercibidos e esa é unha tendencia que entre todos temos que botar por terra. Os títulos de crédito deben de ser considerados tan importantes como o filme mesmo, ou incluso máis, xa que logo, introducen o tema da película de forma bela na maioría dos casos. Nós, como comunicadores audiovisuales debemos de inculcar naqueles que non entenden moito da materia que os créditos dos filmes son obras de teatro e que conlevan un proceso de elaboración a ter moi en conta. Tamén debemos de saber que é moi importante ver os títulos do final das series ou dos filmes porque é a maneira que temos todos nós de recoñecer o traballo ben feito.

Gústanos en gran medida esta cabeceira:

e tamén estes títulos de crédito:

Un saúdo compañeiros!!

O video na rede

Vamos a publicar unha serie de consideración logo de ver a exposición dos nosos compañeiros Xandra, Rosa e Iván. Chegamos á conclusión de que o formato que se máis se explota e que máis se seguirá utilizando na rede é o video. O utro día falaban precisamente deste tema nun programa da Cadena Ser chamado Ser Digital e que se emite en repetición o sábado de madrugada. Nel falábase tamén de todas as posibilidades que páxinas como Youtube.com ofrecer ao mundo audivisual cos xa consabidos estreos ou outro acontecementos.

Deixámosvos aquí unha seleción dalgunhas das delicatessen da rede: